FP Básica I Miércoles 18 marzo de 2020.

ETAPAS DA PREHISTORIA

Podemos clasificar as etapas segundo: → o tipo de ferramentas utilizadas:

-Idade de Pedra: Paleolítico (pedra vella) e Neolítico (pedra nova).

-Idade dos metais: Idade do Cobre, Enolítico ou Calcolítico, Idade do Bronce e Idade do Ferro. → criterios económicos

- Paleolítico: etapa preagraria, economía depredadora. Paleolítico inferior: ( Australopiteco, Homo Hábilis, Homo Ergaster, Homo Erectus, Homo Antecessor) Paleolítico medio ( Homo de tipo Neandertal) Paleolítico superior ( Sapiens, Cro- Magnon, Chancelade, Grimaldi...)

- Neolítico: Comezo da etapa agrícola e gandeira, economía produtora.

- Idade dos metais: empeza a desenvolverse desde o final do Neolítico e continúa a división tradicional entre cobre, bronce e ferro. 4. O Paleolítico: unha economía recolectora e cazadora.

O Paleolítico («pedra antiga») é a primeira etapa da prehistoria. Vai desde xurdimento dos primeiros seres humanos (2,5 m.a.) ata o nacemento da agricultura cara ao 10.000 a. C. É un período moi longo caracterizado por unhas sociedades que se alimentaban da caza, a pesca e a recolección de froitos silvestres, raíces, larvas, ovos e crustáceos. As mulleres puideron dedicarse á recolección e os homes á caza de mamuts, cabalos, cervos, bisontes, renos, touros, etc.

Os utensilios que utilizaban estaban relacionados coas tarefas de subsistencia e eran cada vez máis pequenos e especializados. Estaban feitos principalmente de pedra ( silex), de madeira ou óso. Existían gran variedade de obxectos: propulsores, arcos, frechas, puntas triangulares, agullas, buriles entre outros.

Elixían lugares de fácil acceso á auga e con caza abundante para instalarse temporalmente, desprazándose a outra zona cando os recursos comezaban a escasear. Levaban unha vida nómade. Organizábanse en clans ou grupos familiares pechados de 30 ó 40 individuos.

Buscaban lugares resgardados para instalarse como covas e cavernas, e cando o clima permitíao ao aire libre ou en pequenas cabanas. O descubrimento e control do lume por o  Homo Erectus fai 1,5 millóns de anos permitiulles combater o frío, iluminar as covas, cociñar alimentos, defenderse de animais e doutros homes.

As primeiras manifestacións artísticas da prehistoria que coñecemos teñen uns 40.000 anos de antigüidade e realízanse no Paleolítico Superior.

Estas manifestacións artísticas clasificámolas en:

1.- Arte mobiliaria: inclúe os obxectos de adorno, da vida cotiá ou de función descoñecida que poden ser transportados dun lugar a outro. Un exemplo son as Venus Paleolíticas como a de Willendorf. Estes obxectos podían estar fabricados de pedra, óso ou marfil.

2.- Arte rupestre: engloba as pinturas e gravados que o home do Paleolítico Superior deixounos nas paredes das covas e abrigos nos que habitaba. Nelas reprodúcense animais cunha sorprendente perfección así como diferentes signos, mans e figuras xeométricas.

Cara a finais do Paleolítico, sobre o 10.000 a. C., produciuse un cambio climático que puxo fin á última glaciación. Os xeos retiráronse e produciuse un cambio nos recursos e nas formas de vida do home. Mamuts, bisontes, renos e cabalos extinguíronse ou emigraron cara ao norte e tras eles desprazáronse moitos grupos humanos. Os que decidiron quedar tiveron que cambiar a súa dieta e adaptar os seus instrumentos a esta nova situación. Esta etapa denomínase  Mesolítico.

Agardo que teñades un feliz mércores!

FP Básica I Martes, 17 de marzo de 2020.

Bos días!

Como diciamos onte...


3. Os primeiros seres humanos.

Entre aproximadamente 7 e 5 millóns de anos produciuse a división entre a evolución humana e a dos chimpancés. Lamentablemente os restos fósiles que nos permiten explicar este proceso son moi escasos e controvertidos. Pero todos teñen unhas características comúns que os definen:

EXERCICIOS:

Procura das características que nos diferencias dos primates.

Chamamos  hominización ao longo proceso polo que a especie humana foise diferenciando dos demais primates e adquirindo unhas características propiamente humanas. Os primeiros homínidos apareceron en África e desde alí colonizaron o resto do planeta. Ao principio eran vexetarianos, pero debido aos cambios no clima tiveron que incluír a carne na súa dieta e isto permitiu o aumento do tamaño do cerebro. Na actualidade, os restos de homínidos máis antigos coñecidos e que comezaron a camiñar ergueitos remóntanse ata os 6 millóns de anos como o   Orrorín, o  Ardipithecus Ramidus (5,7 millóns de anos) ou o  Australopithecus Anamensis (4,2 millóns de anos).

Fai uns 4 m.a. apareceu en África o  Australopithecus afarensis, un homínido que xa tiña unha posición bípeda, é dicir, camiñaba ergueito e alimentábase de plantas, froitos, e mesmo carroña. Xénero Australopitecos. A el pertencen os fósiles de homínidos máis anti­ guos: entre 3,5 e 3,7 millóns de anos. De talla pequena, que non superaba 1,20 m, a súa capacidade craneana era de 500 c. c. e non elaboraron ferramentas, aínda que si utilizaban paus, ósos ou pedras.

Xénero Homo. Considéranse deste xénero todos aqueles homínidos capa­ces de elaborar ferramentas.

ACTIVIDADE

Procura as características como a alimentación, tamaño, cerebro, ferramentas e curiosidades do homo habilis, homo ergaster, homo erectus, antecessor, neanderthalensis e homo sapiens.

Feliz martes!

fontes: https://juanjoromero.es/recursos/1-eso/la-vida-en-la-prehistoria/

FP BÁSICA I Lunes, 16 de marzo de 2020.

Bos días!

Hoxe tiñamos unha proba das provincias de España polo que imos seguir repasándoas para o próximo día. Deixareivos unha serie de ligazóns nos que podedes ir comprobando os fallos que tedes. De feito, mesmo hai unha app para o móbil: PROVINCIAS-ESPAÑA. É gratuíto.

Mapa das provincias de España

Xogo interactivo (identificar las provincias en el mapa)

Xogo interactivo (identifica la comunidad a la que pertenece la provincia)

Provincias por comunidades autónomas (podéis aprender las provincias de cada comunidad)

O próximo día traballaremos coas sociedades prehistóricas. 

Comezaremos cunha introducción á vida na prehistoria.

1. Que é a historia?

A Historia é unha rama das ciencias sociais que estuda a evolución e acontecementos vividos polo home ao longo do tempo, incluída a etapa da prehistoria. O coñecemento do pasado é fundamental para poder entender o presente como resultado dun longo proceso de transformacións culturais, sociais, políticas e económicas. Coñecer o pasado axúdanos a ter unha visión crítica dos feitos e permítenos analizar o mundo no que vivimos con maior liberdade. O ser humano é o protagonista da historia pero non debe ser estudado como individuo illado, senón no contexto da sociedade na que viviu.

1.1. As súas fontes.

Para reconstruír o pasado os historiadores utilizan fontes históricas, é dicir, documentos, obxectos ou testemuños que nos transmiten o coñecemento total ou parcial dos feitos que sucederon. Podemos distinguir dous tipos de fontes históricas:

Fontes directas (ou primarias): Transmítennos a información sen necesidade de intermediarios. No caso do estudo da prehistoria recórrense a ciencias como a paleontoloxía, que estuda os restos óseos de seres do pasado (fósiles). Ou a arqueoloxía, que reconstrúe o pasado a través do estudo dos obxectos, utensilios e monumentos da antigüidade.

Fontes indirectas (ou secundarias): Son aquelas en as que si hai intermediarios no rexistro da información. E a persoa que expón os feitos (non os viviu en primeira persoa) introduce elementos de interpretación.

 2. As etapas da Historia.

Para situar no tempo un acontecemento concreto do pasado empregamos a cronoloxía, que utiliza diferentes unidades:

1. Ano: 365 días

2. Lustro: 5 anos

3. Década: 10 anos

4. Século:100 anos

5. Milenio:1000 anos

En Europa e nos países de cultura occidental, o punto de referencia temporal é o nacemento de Cristo (ano 1). Os feitos ocorridos antes desta data dátanse a. C (antes de Cristo) e os que sucederon despois, d. C (despois de Cristo). Por exemplo, o filósofo Platón morreu no ano 347 a. C. e o emperador romano Octavio Augusto fíxoo no 14 d. C.

Outro eixo fundamental da historia é o espazo. Debemos lembrar que a comprensión da Historia sempre require determinar cando e onde se desenvolven os feitos: o tempo e o espazo. Desde o punto de vista da cronoloxía (tempo) e para facilitar o estudo do pasado, os historiadores dividiron a historia da humanidade en períodos chamados idades.

O que nos ocupa neste tema inicial é a Prehistoria, que é a etapa da humanidade que vai desde a aparición dos primeiros homínidos fai 2,5 millóns de anos ata o descubrimento da escritura cara ao 3.500 a. C. Ao ser un período de tempo tan longo divídese, á súa vez, en tres subperiodos: paleolítico, neolítico e idade dos metais.

Ás veces, utilízase a seguinte comparación: Se se reproducise toda a historia da Humanidade nunha película de tres horas de duración, o tempo que correspondería á Historia propiamente dita, é dicir ao período da escritura, serían os tres últimos segundos.

ACTIVIDADE 1
Le a información sobre as fontes e as etapas da Historia e elabora un esquema explicando que é a Historia e cales son as características. ACTIVIDADE 2
Das seguintes afirmacións, marca a que mellor defina o concepto de Historia.


a. É unha ciencia que estuda a evolución do ser humano desde a súa orixe ata a aparición da escritura.
b. É a disciplina que estuda a evolución do ser humano desde a formación da Terra ata a actualidade.
c. É unha ciencia que estuda a evolución do ser humano ao longo do tempo desde fai uns 5 millóns de anos ata a actualidade. d. É a disciplina que estuda a evolución do ser humano desde que é sapiens sapiens ata a actualidade.


ACTIVIDADE 3

Indica se son materiais, escritas ou orais as seguintes fontes:
- A Constitución de 1789.
- O testemuño dun veterano da II Guerra Mundial.
- Unha fotografía do bombardeo de Guernica en 1936.


ACTIVIDADE 4

Le o a seguinte historia e indica que tipo de fonte histórica é o diario. “Imaxina que rebuscando no baúl dos teus avós atopas un diario no que se conta o contido das cartas de amor que se intercambiaron eles cando eran novos. Nelas, ademais de cousas persoais, cóntanse como o teu avó tivo que loitar na guerra civil española e o mal que o pasaba na fronte”.


ACTIVIDADE 5

Tendo en conta o exemplo anterior. Inventa unha historia na que atopes unha fonte histórica primaria e outra historia na que atopes unha fonte histórica secundaria.

ACTIVIDADE 6

Observa as seguintes datas e ordénaas no seguinte eixo cronolóxico: 622, 753 a. C., 2250 a. C., 1095, 1492.

Bo luns a todos e a todas!

2ºESO Miércoles, 18 de marzo de 2020.

¡Buenos días!

Hoy vamos a continuar con los verbos. No os olvidéis que en el libro del tercer trimestre tenéis un anexo con los verbos conjugados.

En la página 72, 73 y 74 tenemos la teoría sobre los verbos irregulares. Ya sabemos que los verbos regulares son los que se conjugan con la misma raíz en todas sus formas y cuyas desinencias siguen el modelo de su grupo (es decir,el grupo terminado en -ar, en -er o en -ir).

Sin embargo, los verbos irregulares son los que varían su raíz o en su desinencia respecto a la norma de su grupo.

Vamos a realizar el ejercicio 1 de la página 72 y el 2 de la página 73.


Ya hablamos en clase de la voz pasiva. Recordad que en la voz activa, el sujeto ejerce la acción del verbo, mientras que en la voz pasiva, el sujeto recibe la acción verbal.

La voz pasiva se construye:

- en los tiempos simples con el verbo ser en funciones de auxiliar y con el participio del verbo correspondiente. Las palabras que reciben la acción en la voz activa se convierten en sujeto de la voz pasiva.

Una carta es escrita por mi hermano.

- en los tiempos compuestos se emplea el auxiliar haber en forma personal, seguido del participio del verbo ser más el partipio del verbo que se está conjugando.


Una carta ha sido escrita por mi hermano.

Leemos la teoría de la página 73 y realizamos el ejercicio 3 y de la página 74 el ejercicio 4.

El complemento agente indica el autor o agente que realiza la acción verbal. Casi siempre va introducido por la preposición por.


Las galletas fueron hechas por mi padre.

Lee la teoría de la página 74 y realizaremos el ejercicio 5 de dicha página.

Por último, nos centraremos en la ortografía. Ya sabemos que los monosílabos en español no se acentúan, pero aquellas palabras monosilábicas homófonas (que tienen igual sonido) y que tienen una función gramatical diferente se diferencian por su acento.


No es lo mismo Té vendo que Te vendo.

"Acento diacrítico" tiene origen griego y significa distintivo, es decir, que se distinguirá, que se diferenciará de la otra palabra.

Leed la teoría de la página 78 y 79 y realizad los ejercicios 1, 2 y 3 de dichas páginas.

Por último, escuchad esta canción, copiad la letra y añadid las tildes diacríticas correspondientes:

Eres lo mas lindo que hay
como una mariposa en una flor.
Y aunque te puedo hacer volar
nunca te pude enamorar.

Me prometiste tu amor, 
pero los dos sabemos la verdad.
Y se que te arrepentirás
pero jamás te quedarás.

Ni por todo el te de China.
Aunque te cante esta canción. 
Y recorra la Argentina
o te de mi corazón. 
Y aunque escriba para ti
mil canciones mas de amor. 
Ya no se que puedo hacer, 
si hasta me quedé sin voz.

Ahora que me quiero morir ,
me dices que “no eres tu, soy yo”. 
Y se que te arrepentirás
pero jamás te quedarás.

Ni por todo el te de China, 
ni aunque te cante esta canción. 
Ni recorra la Argentina
o te de mi corazón. 
Y aunque escriba para ti
mil canciones mas de amor. 
Ya no se que puedo hacer
si hasta me quedé sin voz. 
Ya no se que mas hacer
si esta historia se acabó.

¡Hasta pronto!